Dat je iets weet, maakt nog niet dat je het doet. Sterker nog, er zit een gigantische kloof tussen weten en doen. Soms doe ik een tarotlegging met iemand die zegt ‘eigenlijk wist ik dit al lang, maar ik doe het niet’. Waarom niet? Waarom weten we vaak precies wat we moeten doen, maar doen we het niet?
Omdat de oplossing ligt waar het pijn doet. Anders was het namelijk al lang opgelost. Het resultaat is misschien wel wenselijk, maar de weg ernaartoe niet. Dát is het probleem.
Eng
Misschien weet je wel dat je ‘nee’ moet zeggen, maar ‘ja’ zeggen is zoveel makkelijker. Je loopt bijvoorbeeld niet het risico van een conflict of het verstoren van de harmonie. Misschien weet je wel dat je meer rust moet nemen, maar wat komt er in die stilte allemaal op je af? Daar wil je liever niet aan denken. Misschien weet je wel dat je meer voor jezelf moet kiezen, maar zeggen wat je wilt is zo eng. Wat gebeurt er als iemand je dan afwijst?
Uitgeblust
En dus houden we vast aan destructieve gewoonten, gedrag dat niet goed voor ons is en lopen we onszelf voorbij, terwijl de fysieke klachten zich opstapelen of we ons steeds uitgebluster of juist onrustiger en geïrriteerder gaan voelen.
Ongelooflijk trots
Hoe vreemd het ook klinkt, dit is allemaal superlogisch. Natúurlijk houden we vast aan wat al jaren werkt. Niemand zoekt vrijwillig de pijn op, tenzij de pijn van niets doen groter is. En als dat moment komt, vraagt het nog steeds moed om te doen wat je eng vindt, om precies dat te doen waar je juist al die tijd omheen gelopen bent. Geloof me, ik weet er alles van. Maar als dat moment komt en je bent er klaar voor, pak dan al je moed bij elkaar en gá. Want je kunt het. En daarna ben je ongelooflijk trots op jezelf.
