Afgelopen zondag stelde Glenn voor een film te kijken. 47 ronin om precies te zijn. Eerlijk gezegd was ik niet dolenthousiast, wat stond me te wachten? De superheldenfilms die hij leuk vindt zijn vaak namelijk niet aan mij besteed. Cultuurbarbaar die ik ben…
Maar goed, we nestelden ons in de zitzak voor de televisie en eerlijk is eerlijk, ik zat er meteen in. Kort samengevat gaat de film over een groep samurai van wie hun heer, Lord Asano, door een list de dood in gedreven wordt. Omdat zij geen heer meer hebben, zijn ze geen samurai meer maar ronin. Kai (Keanu Reeves) is in zijn jeugd min of meer geadopteerd door Lord Asano. De samurai hebben niets op met deze vreemdeling die in hun midden is opgegroeid, maar uiteindelijk gaan ze toch samen op pad om de dood van Lord Asano te wreken. Daar hebben ze zwaarden voor nodig en Kai weet waar deze te halen zijn: op de plek waar hij opgroeide, voordat hij terecht kwam bij Lord Asano. Kai en de aanvoerder van de ronin, Oishi, gaan er samen heen, maar ze zullen de zwaarden niet zomaar meekrijgen…
Trek je zwaard niet
Dat is het stukje van de film wat me het meest is bijgebleven. Oishi krijgt de opdracht zijn zwaard niet te trekken, wat er ook gebeurt. Als je dit fragment bekijkt, zie je hoe moeilijk dat is. Gewoon niets doen, terwijl om je heen je mannen afgeslacht worden. Je verwacht dat Oishi elk moment zijn zwaard zal trekken. Je zit op het puntje van je stoel: doet ‘ie het of doet ‘ie het niet?
Wachten of niet
Het is ook iets dat mezelf bezighoudt. Wanneer is het tijd voor actie en wanneer is het tijd om te wachten? Ik vind dat heel moeilijk en wil graag vooruit. Net als die ondernemer die ik deze week sprak. Hij wil vooruit, hij ziet dat de tijd rijp is voor verandering. Hij is er klaar voor, maar ervaart dat zijn mensen nog helemaal niet op hetzelfde spoor zitten. Hij is al maanden met de transformatie bezig, maar zijn medewerkers zijn nog maar net aangehaakt. Voordat hij het gas intrapt, moet hij wachten tot zijn medewerkers op hetzelfde niveau zijn. Zij hebben net als hijzelf tijd nodig om een innerlijke transformatie door te gaan. En oh, wat is dat moeilijk, wachten.
Doen als Oishi
Oishi deed het niet. Hij trok zijn zwaard niet en wist daardoor de zwaarden voor zijn mannen te bemachtigen.Ik ga proberen iets meer als Oishi te zijn. In de term ‘werken vanuit je DNA’ zit een bepaalde dynamiek, er lijkt geen tijd te zijn voor wachten. Toch is ‘wachten vanuit je DNA’ net zo belangrijk om succes te behalen als ‘werken vanuit je DNA’. Net zoals een bloemzaadje niet meteen een bloem is, zijn er in jou (en in je bedrijf) elementen die tijd nodig hebben om te rijpen, voordat ze tot volle bloei kunnen komen.
