Vrijheid en geld, altijd twee interessante onderwerpen om van gedachten over te wisselen. Daarom onderstaand een korte dialoog en een verhaaltje. Veel leesplezier!
Weet je wat me nu het ultieme lijkt?
Nee?
Vrijheid. Gewoon de vrijheid om alles te doen wat je wilt. Vanochtend las ik een interview in NRC next met Ilja Gort. Hij zegt dat niet geld gelukkig maakt, maar vrijheid.
Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen.
Maar ja, hij zit op een mooi kasteel in het buitenland en ik zit hier. Dat maakt het toch even wat anders… Misschien handig om eerst wat geld te hebben, zodat je je vrijheid kunt kopen.
Volgens mij zit vrijheid gewoon in jezelf.
Saaaai…, dat is nou echt weer zo’n geitenwollensokkenuitspraak van jou. Wat kan ik daar nu mee?
Als vrijheid afhangt van spullen, de hoeveelheid geld of van de plek waar je zit, hoe vrij ben je dan echt?
Tja… ehm…
Als ik zo vrij mag zijn je een verhaal* te vertellen:
De visser en de zakenman
Een Amerikaanse zakenman stond op de pier van een kustplaatsje in Mexico, toen een kleine boot met een Mexicaanse visser aanmeerde. In de boot lagen verscheidene grote vissen. De Amerikaan complimenteerde de Mexicaan met de kwaliteit van zijn vissen en vroeg waarom de visser nu al terugkeerde van zee. De visser legde uit dat deze vangst genoeg was om zijn gezin te voeden. De Amerikaan vroeg: “Maar wat doe je dan met de rest van je tijd?”
De visser antwoordde: “Ik slaap uit, speel met mijn kinderen, neem een siësta, wandel met mijn vrouw. En ik ga iedere avond naar het dorp, waar ik wijn drink en gitaar speel met mijn vrienden. Ik heb een vol en druk leven, señor.”
De Amerikaan spotte: “Ik heb een Harvard MBA en kan je helpen. Je moet meer tijd besteden aan visserij en met de opbrengst een grotere boot kopen. Met de opbrengst van de grotere boot kun je meerdere boten kopen. Uiteindelijk heb je dan een vloot vissersboten. In plaats van het verkopen van je vangst via een tussenpersoon zou je direct kunnen verkopen aan de visverwerker. En uiteindelijk open je jouw eigen visconservenfabriek. Je hebt dan de controle over het product, de verwerking en de distributie. Hierdoor kun je dit kleine vissersdorp achterlaten en verhuizen naar Mexico City, daarna naar LA, en uiteindelijk naar New York City, waarvandaan je de groeiende onderneming kunt leiden. In vijftien tot twintig jaar ben je binnen!”
“Maar wat dan, señor?” vroeg de Mexicaan.
De Amerikaan kreeg een glimlach op zijn gezicht en zei: “Dat is het beste deel. Als de tijd rijp is, zou je een beursgang kunnen aankondigen, de aandelen van het bedrijf gaan verkopen en heel rijk worden. Je zou miljoenen gaan verdienen.”
“Miljoenen … en dan?”
“Nou, dan zou je met pensioen kunnen gaan. Verhuizen naar een klein vissersdorp waar je kunt uitslapen, spelen met je kleinkinderen, een siësta nemen, wandelen met je vrouw. En ’s avonds ga je naar het dorp, waar je wijn drinkt en gitaar speelt met je vrienden.”
Tja… als je het zo stelt… daar heb je wel een punt.
Stuur een appje, waag een belletje of tik een berichtje als je hier verder over door wilt praten. Tot snel!
*Gebaseerd op een Braziliaans verhaal, waarvan de auteur niet bekend is.
