Iedereen heeft een verhaal. Sterker nog: iedereen bestaat uit honderden, zo niet duizenden verhalen. Toch kun je opeens je verhaal kwijt zijn en met je mond vol tanden staan. Als je op een tweesprong staan bijvoorbeeld.
Je moet kiezen welke richting je op gaat in je carrière. Ga je voor jezelf beginnen of kies je toch voor een werkgever? Blijf je in je huidige baan of ga je toch op zoek naar iets anders? Wellicht sta je voor de keuze of je wel of geen kinderen wilt. Of je door wilt met je huidige partner.
Net niet kloppend
Als je op zo’n tweesprong staat, is het lastig om je verhaal te vertellen. Vertel je wat je deed? Of wat je wilt gaan doen? Vertel je dat je het op dit moment even niet weet? Dat je twijfelt. Op zo’n tweesprong kan het opeens aanvoelen alsof je met lege handen staat. Je hebt het niet meer scherp en je weet even niet meer wat bij je past. Wat je ook vertelt, het voelt net niet helemaal kloppend. Je kunt de juiste woorden niet vinden.
Wat doe je
In onze maatschappij wordt enorme nadruk gelegd op wat je doet. In een kennismakingsgesprek komt al gauw de vraag ‘wat doe je’ op tafel. En ook al heb ik er een hekel aan, ik doe het zelf ook. Het is zó ingeburgerd. Het kan soms bijna voelen als een ter verantwoording geroepen worden, als een examen waar je het juiste antwoord moet geven. En ook al ben je eerlijk, en zeg je dat je het even niet weet, soms kan het voelen dat er een houdbaarheidsdatum op zit. Na een paar maanden moet je het wel uitgevogeld hebben, toch?
Honderden verhalen
Het vraagt moed om jezelf niet te definiëren aan de hand van wat je wel of niet doet. Om je identiteit los te zien van je baan, je maatschappelijke situatie of je relatiestatus. Om jezelf de ruimte te geven te ontdekken wat jou past, zonder je te laten opjagen door wat er mogelijk van je verwacht wordt. Als je jezelf vrij kunt maken van dat soort gedachten en verwachtingen, ontdek je het snelste welke kant je het meeste leven brengt.
