Op een of andere manier kom ik de afgelopen dagen allemaal dingen tegen die gaan over tweede kansen, vallen en daarna weer opstaan, doorgaan. Of zoals Nick Vujicic zegt: ‘Het gaat er niet om hoe vaak je valt, het belangrijkste is dat je over de finish komt.’
Het begon met een artikel in de Elsevier van Diederik van Hoogstraten over tweede kansen en jezelf opnieuw uitvinden. Volgens hem is Amerika bij uitstek het land van tweede kansen en kan Nederland hier nog iets van leren. Een land waar je hard kunt vallen en je absolute dieptepunt kunt bereiken (ook publiekelijk), maar waar je net zo makkelijk weer op kunt krabbelen en jezelf opnieuw uit kunt vinden. Niemand die daar gek van opkijkt.
Jezelf opnieuw uitvinden
Soms heb je het idee dat de keuzes die je maakt voor eeuwig zijn, alsof ze in steen gebeiteld staan. Waarom zou je jezelf echter niet opnieuw mogen uitvinden, een andere koers kunnen inslaan? Iedereen neemt wel eens een verkeerde beslissing. Wat telt is wat je daarna doet. Ga je door of durf je je nergens meer te vertonen? Schrijver F. Scott Fitzgerald zei het al ‘Verwar één enkele nederlaag nooit met de laatste nederlaag’.
Dan maar anders
Gisteren zat ik op een bijeenkomst en kwam dit filmpje van Nick Vujicic voorbij over vallen en weer opstaan. Doorgaan tot je over de finish komt. Soms is het nodig om voortschrijdend inzicht te gebruiken om zaken anders aan te pakken of om je leven een wending te geven. So what, dat je je al op een bepaalde manier hebt gepositioneerd, dat je al een eind op weg bent om je carrière vorm te geven. Ook daar kun je opnieuw mee beginnen!
Toch niet zo blij
Vorig jaar nam ik de beslissing om niet meer als interim communicatieadviseur te werken. Ik wilde me gaan richten op teksten schrijven en social media. In september stortte ik me vol overgave op deze nieuwe koers. Ik kreeg leuke opdrachten en was druk bezig mijn nieuwe bedrijf vorm te geven. Totdat ik er na een paar maanden achterkwam dat ik er eigenlijk niet zo heel blij van werd (het duurde even voordat ik dat aan mezelf wilde toegeven). Had ik net iedereen verteld dat ik mezelf opnieuw uitgevonden had en dan vond ik het eigenlijk toch niet zo leuk. Lekker dan!
Het diepe in
Gelukkig was het voor mij zo belangrijk om iets te doen dat beter bij me past dat ik nog een koerswijziging heb gemaakt, naar storyteller. Maar wat was er gebeurd als ik tegen beter weten in toch door was gegaan onder het mom van ‘waar je aan begint, dat maak je af’? Soms moet je jezelf gewoon een tweede kans gunnen, omkeren op je weg of neus dicht en het diepe in… Er is misschien wat moed voor nodig (of een olifantenhuid), maar bedenk je eens hoe je leven er dan uit zou kunnen zien… What would you do if you were brave?
