Ik blijf me verwonderen over hoe gaaf het leven in elkaar zit. Over hoe je duwtjes, trekjes en seintjes krijgt over wat jou het meeste leven brengt. Die stroom volgen maakt het leven elke dag weer een avontuur!
Ook als het allemaal niet van een leien dakje gaat en als je door het donker gaat. Want de stroom volgen betekent niet dat je alleen maar op een kalme rivier dobbert met de zon op je bol. Soms is de stroom een woeste rivier waar je kopje ondergaat en proestend bovenkomt. Is er geen ster te zien en de nacht pikdonker.
Het klopt toch
Dat heb ik het afgelopen jaar heel erg ervaren, met een dieptepunt aan het begin van het jaar (toch al niet mijn favoriete periode). Maar ook in dat donker voelde ik dat ik op de juiste weg was, ook al zag ik geen hand voor ogen en zag ik het soms echt niet meer zitten. Voelde op sommige momenten alles zin- en uitzichtloos. Altijd was er ook dat sprankje vertrouwen dat gewoon door bleef gaan. En soms ook de verwondering als ik iets op z’n plek zag vallen. Wat ik er mee wil zeggen: de stroom is er, ook als je het niet in de gaten hebt. Volg je de stroom, dan klopt waar je bent altijd.
Onder de waterlijn
Gelukkig wordt het altijd weer licht. Misschien wel juist door kopje onder te gaan. Want dat laat je zien wat er onder water speelt. Schatten die je boven te halen hebt of rotsblokken waar je voor op moet passen. Juist onder water vind je de elementen die je nodig hebt voor je ontwikkeling, een volgende stap.
