Kon ik mijn hoofd maar uitzetten. Ooit weleens gedacht? Niet zo vreemd, want denken krijgt vaak de zwarte piet toegespeeld. ‘Mijn hoofd staat nooit stil, die gedachten gaan maar door.’ Dat klopt. Je gedachten horen te denken en als ze dat doen, is dat dus precies goed. Het probleem zit ‘m niet in je gedachten of het denken. Het probleem zit in jóu, de denker.
Ga je ervan uit dat je jouw gedachten bent, dat je je er helemaal door mee moet laten nemen en er helemaal in op moet gaan, dan kun je je inderdaad meegesleurd voelen als een willoos slachtoffer. Doe je wel eens aan mindfulness, yoga of andere meditatie, dan weet je dat je hoofd uitzetten niet nodig is. Je kunt afstand nemen van je gedachten. Ze voorbij laten komen, zonder er aandacht aan te besteden.
Meer dan een denker
Dat kan alleen als jij niet je gedachten bént. Als je meer bent dan een denker. De denker zou je kunnen zien als een van de vele subpersonen die je rijk bent (in onze maatschappij waar logisch denken hoog aangeslagen wordt, is het niet zo vreemd dat we allemaal een zeer actieve denker hebben). Naast die subpersonen is er ook een stille plek in je; sommigen noemen dat je hart, anderen je ‘Zelf’ of ‘het lege midden’. Hoe je het ook noemt, het is de plek waar het stil is, waar geen oordelen zijn, waar liefde is en waar je scherp kunt waarnemen hoe iets is in het hier en nu.
Vanuit je hart
Vanuit dat stille middelpunt, dat ik voor het gemak maar even je hart noem, kun je vanaf een afstand kijken naar al je subpersonen, dus ook naar je denker. Je ziet wat er is, maar je identificeert je er niet mee. Nu die afstand er is, kun je vanuit je hart de denker leren kennen. Wie is het, wat heeft hij nodig, hoe ziet hij eruit? En hoe is het voor hem als hij steeds maar te horen krijgt dat het fijn zou zijn als hij er (even) niet was?
Denkkracht richten
En je kunt nog iets doen: je kunt je denkkracht richten. Niet meer al je energie verspillen aan losse flodders, gepieker, doemscenario’s, boodschappenlijstjes en alles wat je nog moet doen. In plaats daarvan geef je je hoofd een opdracht. Je richt je denkkracht op het nadenken over hoe je je doel kunt bereiken of je kiest ervoor om over een bepaalde kwaliteit die je graag meer zou willen hebben na te denken. In de psychosynthese wordt dit laatste ‘reflectieve meditatie’ genoemd.
Tien minuten denken
Je kiest bijvoorbeeld een woord als vreugde, liefde, moed, vrijheid, overvloed of daadkracht (of iets anders dat in je opkomt) en denkt daar tenminste tien minuten over na. Stop niet als je denkt dat je nu echt wel alles hebt bedacht of als je geen zin meer hebt, want dat is volgens psychosynthese-therapeut Piero Ferrucci precies het moment dat je dichtbij een nieuw inzicht bent. Als je dit een tijdje iedere dag doet met hetzelfde woord, dan ga je de resultaten daarvan ervaren in je leven. Je hoofd uitzetten hoeft niet, er anders mee omgaan misschien wel.
