Afgelopen vrijdag deden we mee met 033 SKATE . In de pauze zou een ambassadeur van CliniClowns iets komen vertellen, aangezien 033 SKATE ieder jaar rolt voor een goed doel en dit jaar voor…. ja, je raadt het al. Een waargebeurd verhaal.
Het was mijn taak ervoor te zorgen dat de ambassadeur op het juiste tijdstip op de juiste plek was om zijn praatje te houden. Toen hij me sms’te dat hij geen dansjes deed en ik hem antwoordde dat hij dan maar gewoon iets moest vertellen, was ik even bang dat het een saai en inspiratieloos riedeltje zou worden, waar we allemaal beleefd naar zouden luisteren voordat we weer op weg gingen.
Gespitste oren
Toen we op de pauzeplek aankwamen, zag ik de ambassadeur nergens. “Nee hè…” Gelukkig viel het mee en was hij in de buurt. Terwijl deelnemers aan een flesje water lurkten en er even bij waren gaan zitten, nam de ambassadeur de microfoon. Eerlijk gezegd kan ik me van het inleidende praatje weinig herinneren, maar toen hij begon met ‘een tijdje geleden was ik…’ waren mijn oren gespitst. Ik wist: hier komt een verhaal!
Huilende man
‘Een tijdje geleden was ik bij het rondreizend circus van de CliniClowns en in de tent zag ik een volwassen man staan huilen. Dat komt niet vaak voor, dus ik stapte op hem af en vroeg hem wat er aan de hand was. De man wees naar een twaalfjarige jongen die hand in hand liep met een clown. Ze liepen rondjes om de tafel en het zag er naar uit dat ze in gesprek waren of ze nu nóg een rondje moesten lopen, of dat ze wellicht links- of rechtsom moesten gaan. Al met al leek het mij wel een vrolijke bedoening en dat zei ik ook. “Ik vind het er wel gezellig uitzien eigenlijk.” De man zei: “Dat is mijn zoon. Hij heeft autisme en ik heb hem nog nooit aan kunnen raken. Ik kan hem nooit een knuffel of een kus geven. Aankleden moet uiterst voorzichtig, want als ik hem ook maar een beetje aanraak, dan slaan bij hem de stoppen door. En nu zie ik hem hand in hand lopen en plezier hebben.” Als mensen mij vragen waarom ik mijn vrije tijd besteed aan het ambassadeurschap van de CliniClowns, dan is dit mijn antwoord. Dit is wat CliniClowns mogelijk maken.’
Binnenkomer
Die kwam binnen, zeg! En ik was niet de enige die dat gevoel had. Toen we weer op weg gingen, hoorde ik van een aantal mensen dat ze geraakt waren door wat de ambassadeur gezegd had… en dat in een praatje van 5 minuten. Voor mij was dit weer eens een bevestiging van de kracht van een verhaal – de kracht om te raken en om de essentie kraakhelder neer te zetten.
Stuur een appje, waag een belletje of tik een berichtje als je hier verder over door wilt praten. Tot snel!
