Onlangs las ik op de site van Trouw een artikel over burnout, over hoe onze verhalen ons laten opbranden, maar hoe we verhalen ook nodig hebben. Als onze verhalen ons doen opbranden en een burnout veroorzaken, is het teveel een verhaal van de buitenkant geworden.
Een verhaal dat voldoet aan de (veronderstelde) verwachtingen van anderen, maar geen link heeft met onze innerlijke wereld. Natuurlijk is de buitenwereld belangrijk en is het handig dat we rekening houden met wat in de maatschappij wel of niet kan. Tegelijkertijd is het voor onze geestelijke gezondheid essentieel dat we rekening houden met wat bij ons past.⠀
Hoe het hoort
Als we doorschieten in het verhaal van de buitenkant, komt wat we zelf willen of belangrijk vinden nauwelijks aan bod. Misschien weten we dat niet eens meer. Zo zijn we aangepast aan ‘hoe het hoort’. Dat is een onhoudbare situatie voor het innerlijk en vertaalt zich bijvoorbeeld in een burnout.
Klaar voor ontdekking⠀
Als je verhaal wegvalt, zakt de bodem onder je voeten vandaan. Je wankelt, verliest de zin, de hoop. Je lijkt jezelf te verliezen. Tot je de moed (en weer de energie) vindt om op te krabbelen en naar jezelf te kijken. Te ontdekken welk verhaal wél van jou is, ongeacht wat anderen verwachten of hoe het hoort. Dat is geen gemakkelijk proces, maar jouw verhaal is er. Het wacht erop om ontdekt te worden.⠀
