Ben ik op de goede weg? Ga ik de goede kant op? Soms heb je gewoon even behoefte aan bevestiging dat je het goed doet. Denk je. Wat me is opgevallen, is dat dit vaak niet de vraag is waar iemand echt antwoord op wil.
De bevestiging dat je goed bezig bent, is als een suikershot. Op korte termijn voel je je opgeladen en energiek. Na een tijdje is dat effect echter uitgewerkt en duikt dezelfde vraag weer op.
Stopbord
Als diezelfde vraag steeds maar weer opduikt, betekent het zeer waarschijnlijk dat een onderliggende vraag niet is herkend en beantwoord. De vraag ‘ben ik op de goede weg’ is regelmatig het signaal van iets anders dat speelt. Het is een stopbord dat je vraagt stil te staan en een laagje dieper te kijken. Een symptoom van iets anders. Net zoals koorts het symptoom kan zijn van een ontsteking.
Zoeken
Dat onderliggende thema laat zich niet kalmeren door de geruststelling dat je ‘op de goede weg bent’, omdat het gezien wil worden. Het veroorzaakt onrust en opschudding, zodat je gaat zoeken. Als een kind dat zich verstopt heeft, maar geluid maakt, omdat het eigenlijk gevonden wil worden. Misschien is het een gebrek aan zelfvertrouwen dat gezien (en aangepakt) wil worden. Het kan ook zijn dat je diep van binnen weet dat je níet op de goede weg bent en eigenlijk iets anders zou moeten doen. Maar dat durf je (nog) niet aan jezelf toe te geven. Wat het ook is, zoek ernaar!
Donker
Natuurlijk kan er ook iets anders zijn dat steeds weer opduikt. Bepaalde fysieke klachten, onrust of irritatie. Ook dat kunnen heel goed symptomen zijn van iets anders. Als je het vergelijkt met een plantje, dan is het symptoom dat wat je boven de grond ziet. De wortels zie je echter niet, die zitten in het donker, in de grond. Zo is het ook met ons. Waar het werkelijk om gaat, zit vaak diep in onszelf verborgen. In ons onbewuste, in het donker. Ben ik op de goede weg? Als je je licht opsteekt in het donker kom je er wel!
