Gisteren keken Glenn en ik een serie over het (jonge) leven van Ramses Shaffy. Zijn energie, levenslust, charisma, maar ook zijn zelfdestructie, koppigheid en eenzaamheid worden prachtig in beeld gebracht. Voor mij is het een verhaal dat gaat over verlangen.
Verlangen naar verbinding, ontsnappen aan de eenzaamheid. Wat mij raakt in dit verhaal is dat Ramses dat op allerlei manieren probeert, maar er niet in slaagt. Hij komt alleen maar meer alleen te staan. Hij ziet zijn eigen verlangen niet onder ogen, maar vlucht er voor weg. Dat is pijnlijk om te zien, juist omdat het zo herkenbaar is. Hoe vaak neem ik mijn eigen verlangens niet serieus? Niet zo gek misschien, want je eigen verlangen onder ogen zien, betekent tegelijkertijd je eigen angsten onder ogen zien. Als je daadwerkelijk zou gaan doen waar je naar verlangt, houdt dat in dat je stappen moet gaan zetten. Stappen uit het oude vertrouwde, het onbekende tegemoet.
Onbekend maakt onbemind
Onbekend maakt onbemind, omdat daar je angsten wonen. Wat gebeurt er als…? Je weet het niet. Je moet het gaan uitvinden. Aan den lijve ondervinden. Om dat te doen, moet je vertrouwen op jezelf. Vertrouwen dat je de kracht hebt om welke situatie dan ook het hoofd te bieden. Vertrouwen dat je met de pijn kunt omgaan van het gemis, dat je het ook zonder een vast salaris kunt rooien, dat je je mannetje staat als anderen je bekritiseren.
Vleugels van verlangen
Kijk eens naar je eigen verhaal. Wat is het verlangen dat steeds weer de kop opsteekt? Geef je gehoor aan dat verlangen of is de angst sterker? De angst dat je het niet kunt, wat het dan ook is. Je kunt blijven vluchten voor je verlangen. Je kunt ook kiezen om het verlangen je vleugels te laten geven en je angsten tegemoet te vliegen.
Ga het doen
Goethe zei: “Wensen zijn voorgevoelens van hetgeen u in staat bent daadwerkelijk te bereiken”. Jouw verlangen zegt dus iets over wat je kunt doen, over hoe ver je het kunt brengen. Laat je dus niet tegenhouden door de angst dat je het niet kunt. Herinner je je dit spreekwoord nog? De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. De enige manier om erachter te komen hoe het is, is het te doen. Niet langer blijven denken, malen, peinzen, piekeren, analyseren. Maak van je leven een nieuw verhaal; het verhaal van het vervulde verlangen. Omring je met mensen die in dat verhaal geloven, die je willen helpen en een steun in de rug voor je zijn als dat nodig is.
