Potverdorie, doe je weer wat je niet wilt! In de groef, vastgeroest. Het lijkt wel of je steeds op dezelfde manier reageert, terwijl je dat helemaal niet wilt. Terwijl je al zo lang bezig bent je los te maken uit een bepaald patroon. Ja, patronen laten zich niet zo makkelijk ontrafelen. En dat is misschien maar goed ook.
Patronen zijn behalve irritant ook een houvast, een vangnet, ze vormen een weefsel dat je leven bij elkaar houdt. Als je dat weefsel uithaalt, valt je leven uit elkaar. Val jij uit elkaar. En dus kan een patroon doorbreken doodsangst oproepen, of het gevoel geven dat je leven bedreigd wordt. In die zin gaan patronen over leven en dood.
Hulp bij overleven
Ooit hebben de handelingen die nu het patroon vormen je geholpen te overleven, te krijgen wat je nodig had, je weg te vinden binnen het gezin, de omgeving waar je opgroeide, de wereld. De manier die je ontwikkelde om met de wereld om te gaan, hield je staande in die wereld.
Op zoek naar zekerheid
Op het moment dat je zegt ‘ik heb dit niet meer nodig’, geeft je systeem niet zomaar mee. Weet je wel hoeveel tijd en energie er in dit ingenieuze weefsel zit? Hoe het je draagt? En als dit weefsel er niet meer is, wat draagt je dan? Dat zijn vragen waar je systeem antwoorden op wil.
Je systeem is op zoek naar zekerheid. Dezelfde zekerheid die dat hele weefsel van patronen je tot nu toe heeft gegeven. Daar kun je niet zomaar een paar steekjes van losmaken. Stel je voor dat je precies door dát gat door de bodem zakt!
In de plaats
Wat komt er in de plaats voor datgene wat je los wilt laten? Waarschijnlijk ben je, net als ik, vaak zo gefocust op wat je niet meer wilt, dat je je nauwelijks bezighoudt met wat ervoor in de plaats komt. Wie of wat gaat de ruimte vullen die ontstaat? Eigenlijk is het helemaal niet zo’n gekke vraag.
Want wat gebeurt er eigenlijk als je alleen maar iets weghaalt en er niets voor in de plaats brengt? Misschien gaan andere delen van het patroon het gat opvullen, of er blijft een gat, waar je doorheen kunt vallen. Misschien ontstaat er een nieuw patroon. Het is als (on)kruid dat vanzelf opkomt, daar waar een stukje land braak ligt. Maar wat als je er eigenlijk bloemen had willen planten of een boom?
Wat je wel wilt
Eigenlijk gaat het niet zozeer om wat je niet meer wilt, maar juist om dat wat je wel wilt. Als je je richt op wat je wel wilt, is het makkelijker om zaken los te laten die je belemmeren om daar te komen. In mijn boek Iedere dag bijzonder schrijf ik in hoofdstuk ‘Scheppen door woorden en geluid’: ‘In de ideale situatie ben je gericht op wat je tot stand wilt brengen, niet op wat je wilt elimineren. Er is een verlangen naar iets. En op de weg daar naartoe is een andere overtuiging of ander gedrag essentieel, omdat je er met je huidige overtuiging of gedrag niet gaat komen. De enige reden om gedrag of overtuigingen te veranderen, is dus omdat jij het wilt, omdat het bijdraagt aan wat jij wilt creëren.’
