“Die gedachten helpen je niet. Je mag gewoon zeggen ‘ho stop, dit wil ik niet meer’.” Naast dat je dingen aan te kijken en te accepteren hebt, mag je soms ook gewoon ‘nee’ zeggen (het lastigste daarbij is: wanneer is het ’t één en wanneer ’t ander). Maar goed, hoe aanlokkelijk dat ook klinkt, het lukte me niet. Tot ik er op een dag achter kwam, waarom het me niet lukte. Er draaide een oud programma.
Ergens, heel diep weggestopt, voelde ik hoe ik wachtte op toestemming van iets of iemand buiten mij, om ‘nee’ te zeggen. En zolang dat gevoel er was, mocht ik niet op mezelf vertrouwen. Niet vertrouwen op het feit dat ik wist wat goed voor me was, dat ik zelfstandig die beslissing kon nemen. Natuurlijk nam ik de hele dag door beslissingen en dat ging prima. Toch speelde dit op een dieper niveau ook.
Diepgeworteld
Zo’n diepgeworteld gevoel negeer je niet zomaar. Zolang dat meespeelt, kun je op bepaalde momenten opeens ervaren dat je geen beslissing kunt of mag nemen. Dat je je afhankelijk voelt van… ja, van wat eigenlijk? Het is moeilijk om daar de vinger op te leggen. Dat gevoel dat je niet zelf mag beslissen, komt ergens vandaan. Je hebt ooit geleerd of bedacht dat het zo hoort, je had het nodig om niet uit de toon te vallen, …. Het kan van alles zijn hoe dit gevoel is ontstaan.
Programma uitzetten
Wat voor nu belangrijker is, is dat deze overtuiging heel diep nog meespeelt en dus je huidige bewegingsvrijheid belemmert. Zolang dit ‘programma’ niet uitgezet wordt, blijft het draaien. Heel logisch eigenlijk. Het moment dat je het programma kunt uitzetten, is het moment waarop je vrij bent om je eigen beslissingen te nemen en op jezelf te vertrouwen. En dat geldt voor heel veel oude programma’s die je belemmeren zonder dat je het in de gaten hebt. Loop je ergens in vast, dan is het altijd de moeite waard om een laagje dieper te kijken en te ontdekken wat er een rol speelt in deze situatie.
Heb je daar hulp bij nodig? Stuur een appje, waag een belletje of tik een berichtje om een afspraak te maken. Tot snel!
