Je hebt van die perioden dat je aan alles lijkt te twijfelen en overal vragen bij hebt. Soms is alles zo duidelijk en helder, maar nu vervaagt wat ooit onomstotelijk vaststond. Er wiebelt en wankelt van alles. Dingen waarvan je dacht dat ze goed (voor je) waren, blijken nu niet meer te kloppen.
Niet de meest prettige periodes in je leven. Het liefst druk je al die vragen en twijfels misschien weg. Gewoon doorgaan, niet zeuren. Het gaat wel weer over. Ho, stop! Er is een andere optie: koester je vragen. Schat ze op waarde.
Nooit twijfel
Stel dat je nooit zou twijfelen, dat je je nooit eens iets af zou vragen… Hoe zou dat zijn? In eerste instantie zou het misschien zeker en veilig aanvoelen. Op een gegeven moment wordt het echter saai. Je denkt alles te weten, vraagt je niets meer af, bent nergens onzeker over. Je opvattingen lijken steeds meer in beton gegoten, onwrikbaar. Dogmatisch zelfs. Er is geen reden om andere denkbeelden toe te laten, of om op zoek te gaan. Je mist een frisse wind en bent voor veel mensen niet meer zo’n prettige gesprekspartner. Twijfel durven toelaten, maakt dat je openstaat voor iets nieuws. Dat er ruimte is om te leren.
In beweging
Je vragen kun je zien als als een aangeboren nieuwsgierigheid naar het leven. Naar jóuw leven, naar je potentieel. Als je twijfelt, onderzoek je. Als je vragen hebt, ga je op zoek om antwoorden te vinden. Daardoor ontdek je meer van jezelf, van wie jij bent en wat je kunt. Van hoe de wereld in elkaar zit. En de mensen om je heen. Je vragen brengen je stapje voor stapje in onbekend gebied. Je ontplooit je en maakt je wereld groter. Waar antwoorden zekerheid geven, brengt een vraag beweging. Beweging is de natuurlijke staat van zijn, kijk maar om je heen. Alles in je lijf, in de natuur, in het heelal is continu in beweging. Beweging is leven. Dus: koester je vragen, ze brengen je verder. Precies waar je moet zijn.
Stuur een appje, waag een belletje of tik een berichtje als je hier verder over door wilt praten. Tot snel!
